город

город (język rosyjski)

город (1.1)

transliteracja:

Błędny kod języka: {{{1}}}

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) miasto

(1.2) hist. gród, grodzisko

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	го́род	города́
dopełniacz	го́рода	городо́в
celownik	го́роду	города́м
biernik	го́род	города́
narzędnik	го́родом	города́ми
miejscownik	го́роде	города́х

przykłady:

(1.2) Кана́дские учёные нашли́ зато́пленный дре́вний го́род. [Евгений Бай. Потерянная цивилизация. // „Известия”, 2001.12.09] → Kanadyjscy uczeni odnaleźli zatopione starożytne miasto.

składnia:

kolokacje:

(1.1) центр города → śródmieście, centrum miasta • промышленный / портовый город → miasto przemysłowe / portowe • в черте города → w granicach miasta, w obrębie miasta • за городом → za miastem, pod miastem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. городок m

związki frazeologiczne:

вольный город → wolne miasto • ни к селу ни к городу → ni przypiął ni wypiął

etymologia:

prasł. *gordъ

zob. gród

uwagi:

źródła:

город (język ukraiński)

город (1.2)

transliteracja:

gorod

wymowa:

(1.1) ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ogród

(1.2) pot. rzad. gród, miasto

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) місто

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. городдя n, городина ż, городовина ż, городіння n, городництво n, городник m, городниця ż, городянин m, городянка ż, городище n, городничий m, городничиха ż, городняк m, городовик m

zdrobn. городець m, городчик m, городок m

czas. городити ndk., городникувати ndk.

przym. городній, городницький, городський, городовий, городянський

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *gordъ

zob. gród

uwagi:

źródła: