krokus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 60: Linia 60:
* hiszpański: (1.1) [[croco]] {{m}}
* hiszpański: (1.1) [[croco]] {{m}}
* łaciński: (1.1) [[Crocus]] {{m}}; (1.2) [[crocus]] {{m}}
* łaciński: (1.1) [[Crocus]] {{m}}; (1.2) [[crocus]] {{m}}
* niemiecki: (1.1-2) [[Krokus]] {{m}}
* niemiecki: (1.1) [[Krokus]] {{m}}; (1.2) [[Krokus]] {{m}}
* nowogrecki: (1.1) [[κρόκος]] {{m}}
* nowogrecki: (1.1) [[κρόκος]] {{m}}
* rosyjski: (1.1) [[крокус|кро́кус]] {{m}}
* rosyjski: (1.1) [[крокус|кро́кус]] {{m}}

Wersja z 13:11, 25 maj 2013

Podobna pisownia Podobna pisownia: Krokus

krokus (język polski)

krokus (1.2)
wymowa:
IPA[ˈkrɔkus], AS[krokus] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) bot. Crocus L.[1], rodzaj roślin cebulowych z rodziny kosaćcowatych, kwitnących w zwykle wczesną wiosną; zob. też szafran w Wikipedii
(1.2) bot. roślina z rodzaju (1.1)
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2)
przykłady:
(1.2) Krokusy w Polsce pod ścisłą ochroną.
składnia:
kolokacje:
(1.1) krokus okazałykrokus Sieberakrokus spiskikrokus uprawnykrokus wiosenny
(1.2) biały / fioletowy / żółty krokus • kupić / posadzić krokusy
synonimy:
(1.1) szafran
antonimy:
wyrazy pokrewne:
przym. krokusowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. crocus < gr. κρόκος
uwagi:
zob. też krokus w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. zob. też Crocus w katalogu gatunków

krokus (język czeski)

krokus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. krokus, szafran
odmiana:
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

krokus (język szwedzki)

krokus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. krokus[1]
odmiana:
(1.1) en krokus, krokusen, krokusar, krokusarna
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 260.