Słońce

Słońce (język polski)

Słońce (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈswɔ̃j̃nʦ̑ɛ], AS: [su̯õĩ ̯nce], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gwiazda w centrum naszego układu planetarnego; zob. też Słońce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Słońce
dopełniacz	Słońca
celownik	Słońcu
biernik	Słońce
narzędnik	Słońcem
miejscownik	Słońcu
wołacz	Słońce

przykłady:

(1.1) Czy naukowcy wyślą kiedyś sondę na Słońce?

składnia:

kolokacje:

(1.1) plamy na Słońcu, zaćmienie Słońca

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

przym. słoneczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Sun
• arabski: (1.1) الشمس, شمس
• chorwacki: (1.1) Sunce
• czeski: (1.1) Slunce
• duński: (1.1) Solen
• esperanto: (1.1) Suno
• fiński: (1.1) Aurinko
• francuski: (1.1) Soleil m
• hiszpański: (1.1) Sol m
• holenderski: (1.1) Zon
• islandzki: (1.1) sól ż
• litewski: (1.1) Saulė
• łaciński: (1.1) sol m
• łotewski: (1.1) Saule
• niemiecki: (1.1) Sonne ż
• norweski (bokmål): (1.1) Solen
• nowogrecki: (1.1) Ήλιος m
• perski: (1.1) خورشید
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) Sol m
• rosyjski: (1.1) Солнце n
• rumuński: (1.1) Soare
• słowacki: (1.1) Slnko n
• szwedzki: (1.1) Solen w
• ukraiński: (1.1) Сонце n
• węgierski: (1.1) Nap
• włoski: (1.1) Sole

źródła: