Saturninus
Saturninus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- odmiana:
- (1) Sāturnin|us, ~ī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Sāturnīnus dopełniacz Sāturnīnī celownik Sāturnīnō biernik Sāturnīnum ablatyw Sāturnīnō wołacz Sāturnīne
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Saturnus + -inus; źródłosłów dla hiszp. Saturnino, niem. Saturninus, pol. Saturnin, port. Saturnino, wł. Saturnino
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 607.
Saturninus (język niemiecki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Saturnin
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik (der)[1][2] Saturninus (die) Saturninusse dopełniacz (des) Saturninus
Saturninus'(der) Saturninusse celownik (dem) Saturninus (den) Saturninussen biernik (den) Saturninus (die) Saturninusse
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Saturninus
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks: Niemiecki - Imiona męskie
- źródła: