Okcydent

Okcydent (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔkˈt͡sɨdɛ̃nt], AS: [okcydẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kult. Zachód, ogólne określenie krajów zachodnich

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Okcydent
dopełniacz	Okcydentu
celownik	Okcydentowi
biernik	Okcydent
narzędnik	Okcydentem
miejscownik	Okcydencie
wołacz	Okcydencie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) Orient

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. okcydentalizacja ż, okcydentalizm m, okcydentalista m, okcydentalistka ż

przym. okcydentalny, okcydentalistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Okzident < franc. occident < łac. occidens („zachód”)

uwagi:

dopuszczalna jest także pisownia małą literą

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) the Occident
• japoński: (1.1) 西洋 (せいよう, seiyō), 欧米 (おうべい, ōbei)
• niemiecki: (1.1) Okzident m
• rosyjski: (1.1) Запад m, западные страны lm

źródła: