Luboń

Luboń (język polski)

herb Lubonia (1.1)

położenie Lubonia (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈlubɔ̃ɲ], AS: [lubõń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Luboń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Luboń
dopełniacz	Lubonia
celownik	Luboniowi
biernik	Luboń
narzędnik	Luboniem
miejscownik	Luboniu
wołacz	Luboniu

przykłady:

(1.1) W Luboniu mieszka wiele pięknych dziewczyn.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lubonianin m, lubonianka ż

przym. luboński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) Nazwa Luboń pojawiła się w dokumentach źródłowych już na początku XIV wieku, a od tego czasu można znaleźć jej różne formy, jak na przykład: Lubome (1316), Lubom (1409), Lubonya (1443), Lubon (1508), Luboń (1655), w Luboni (1712). Pierwotnie nazwa miała postać Lubom i Lubomie, występowała więc w formie rodzaju męskiego i rodzaju nijakiego, przy czym postać Lubom kończyła się miękkim m. Lubom czy Lubomie to nazwa dzierżawcza (wskazująca na pierwszego właściciela osady), utworzona od imienia Lubom za pomocą archaicznego przyrostka j-, który zlał się z poprzedzającym m, powodując jego miękkość. Z kolei imię Lubom jest skróconą formą jakiegoś imienia dwuczłonowego (o charakterze życzącym) z pierwszym członem Lubo-, np. Lubogost, Lubomir, Lubomysł itp.

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: