kwalifikator
kwalifikator (język polski)
kwalifikator (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌkfalʲifʲiˈkatɔr], AS: [kfalʹifʹikator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) informacja, zwykle w postaci skrótu, podawana przed niektórymi definicjami w słowniku lub encyklopedii, określająca zakres użycia danego wyrazu lub jego charakter[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) osoba dokonująca kwalifikacji czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kwalifikator kwalifikatory dopełniacz kwalifikatora kwalifikatorów celownik kwalifikatorowi kwalifikatorom biernik kwalifikator kwalifikatory narzędnik kwalifikatorem kwalifikatorami miejscownik kwalifikatorze kwalifikatorach wołacz kwalifikatorze kwalifikatory - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kwalifikator kwalifikatorzy dopełniacz kwalifikatora kwalifikatorów celownik kwalifikatorowi kwalifikatorom biernik kwalifikatora kwalifikatorów narzędnik kwalifikatorem kwalifikatorami miejscownik kwalifikatorze kwalifikatorach wołacz kwalifikatorze kwalifikatorzy depr. M. i W. lm: (te) kwalifikatory
- przykłady:
- (1.1) Kwalifikator „techn.” wskazuje na związek opisywanego zagadnienia z techniką.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kwalitologia ż, kwalifikacja ż, kwalifikacje nmos, kwalifikowanie n, zakwalifikowanie n, wykwalifikowanie n, kwalifikowalność ż
- czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
- forma żeńska kwalifikatorka ż
- przym. kwalifikacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „kwalifikator” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
