Przejdź do zawartości

upokarzać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 21:51, 22 maj 2022 autorstwa Drogosław (dyskusja | edycje) (Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 195.136.138.49) i przywrócono wersję 7886447 autorstwa Sebek Adamowicz)

upokarzać (język polski)

wymowa:
IPA[ˌupɔˈkaʒaʨ̑], AS[upokažać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. upokorzyć)

(1.1) poniżać kogoś, obrażać czyjąś godność

czasownik zwrotny niedokonany upokarzać się (dk. upokorzyć się)

(2.1) poniżać siebie samego, obrażać własną godność
(2.2) okazywać pokorę, skruchę przed kimś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upokorzenie n, upokarzanie n, pokora ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Częstym błędem jest używanie formy „upakarzać[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Poradnia Językowa Uniwersytetu Łodzkiego [1]