skrocka

skrocka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) gdakać (jak kura)

(1.2) rechotać, chrapliwie chichotać

odmiana:

(1) att skrocka, skrockar, skrockade, skrockat, skrocka! ; pres. part. skrockande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

(1.2) skrocka åt något → rechotać z czegoś

kolokacje:

(1.1) hönsen skrockar → kury gdaczą

synonimy:

(1.1) kackla, klucka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skrockande, skrockning

związki frazeologiczne:

etymologia:

od szw. skrokka → reg. paplać; spokrewnione z szw. skrock → zabobon

uwagi:

zobacz też: bräka • böla • gnägga • ryta • skälla • jama • kväka • kackla • skrocka • snattra • kvittra (odgłosy zwierząt)

źródła: