самотник

самотник (język bułgarski)

transliteracja:

samotnik

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) samotnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. самота ż, самотия ż, самотност ż, самотничество n

forma żeńska самотница ż

przym. самотен, самотнически

przysł. самотно

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

самотник (język serbski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

samotnik

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) samotnik, pustelnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

самотник (język ukraiński)

transliteracja:

samotnik

wymowa:

само́тник zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rzad. samotnik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	само́тник	само́тники
dopełniacz	само́тника	само́тників
celownik	само́тникові, само́тнику	само́тникам
biernik	само́тника	само́тників
narzędnik	само́тником	само́тниками
miejscownik	на/у само́тникові, само́тнику	на/у само́тниках
wołacz	само́тнику	само́тники

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) самітник

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. самітність ż, самотність ż, самотинність ż, самота ż, самотина ż, самотинонька ż, самітник m, самітниця ż, самітництво n, самотництво n

forma żeńska самотниця ż

czas. самотіти ndk.

przym. самітний, самотний, самітен, самотній, самотинний, самітницький, самотницький

przysł. самітно, самотно, самотньо, самотинно

zaim. сам, самий

tem. słow. само-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: