благодатьникъ

благодатьникъ (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

blagodatĭnikŭ

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dobroczyńca

odmiana:

(1.1) deklinacja I (o-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	благодатьникъ	благодатьника	благодатьници
dopełniacz	благодатьника	благодатьникоу	благодатьникъ
celownik	благодатьникоу, благодатьникови	благодатьникома	благодатьникомъ
biernik	благодатьникъ, благодатьника	благодатьника	благодатьникꙑ
narzędnik	благодатьникомъ	благодатьникома	благодатьникꙑ
miejscownik	благодатьницѣ	благодатьникоу	благодатьницѣхъ
wołacz	благодатьниче	благодатьника	благодатьници

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) благодавьць

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

scs. благо + -о- + дати + -ьникъ

uwagi:

źródła: