z tarczą lub na tarczy

z tarczą lub na tarczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈs‿tarʧ̑ɔ̃w̃ ˈlup na‿ˈtarʧ̑ɨ], AS: [s‿tarčõũ̯ lup na‿tarčy], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ą • przyim. nie tw. syl.• zestr. akc.

​

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) (o pojedynku lub sytuacji odbieranej jako pojedynek) zwyciężyć spektakularnie albo przegrać dotkliwie, bez możliwości innego rozstrzygnięcia

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) z tarczą albo na tarczy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

według Plutarcha, tak spartańskie matki żegnały wyruszających na bitwę; oznaczało to, że Spartanin może wrócić jako zwycięzca (ze swoją bronią) lub martwy (poległych niesiono na tarczy), i nie ma innej możliwości; zob. też wróć z tarczą lub na tarczy na Wikicytatach.

uwagi:

• wrócić z tarczą → zwyciężyć • wrócić na tarczy → przegrać
• zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• nowogrecki: (1.1) ή ταν ή επί τας
• rosyjski: (1.1) со щитом или на щите
• włoski: (1.1) con lo scudo o sopra di esso

źródła: