wiukać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wiukać (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) gw. (Poznań)[1] bekać, o odbijaniu się
(1.2) gw. (Poznań)[1] czkać
odmiana:
przykłady:
(1.1) Co zjod, to womitowoł abo wiukoł.
(1.2) Zaś szczype odetchła i przyszła dó sie, ale jeszcze roz po roz wiukała.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiukanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wiukać” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wiukać&oldid=7114455”