starowny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

starowny (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[staˈrɔvnɨ], AS[starovny]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. zaradny, sprytny, zapobiegliwy[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. starowność
przysł. starownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „starowny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.