provokation

provokation (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) prowokacja

odmiana:

(1.1) en provokation, provokationen, provokationer, provokationerne

przykłady:

(1.1) Studentens provokation bestod i, at han tog et rødt slips på. → Prowokacja studenta polegała na założeniu czerwonego krawatu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. provokatør

czas. provokere

przym. provokatorisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: