świadectwo

świadectwo (język polski)

świadectwo maturalne (1.1)

wymowa:

IPA: [ɕfʲjaˈdɛt͡stfɔ], AS: [śfʹi ̯adectfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dokument urzędowo poświadczający umiejętności, wiedzę, określone zdarzenie

(1.2) opowieść świadka określonych wydarzeń

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świadectwo	świadectwa
dopełniacz	świadectwa	świadectw
celownik	świadectwu	świadectwom
biernik	świadectwo	świadectwa
narzędnik	świadectwem	świadectwami
miejscownik	świadectwie	świadectwach
wołacz	świadectwo	świadectwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) świadectwo dojrzałości • świadectwo pracy • świadectwo szkolne • świadectwo ślubu • świadectwo urodzenia • świadectwo zgonu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. świadczyć ndk., świadkować ndk.

rzecz. świadek m

związki frazeologiczne:

wystawić świadectwo • dawać świadectwo

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) certificate, szkolne: school report, ślubu: marriage certificate, urodzenia: birth certificate; (1.2) testimony
• arabski: (1.1) شهادة ż
• duński: (1.1) bevis n, certifikat n
• esperanto: (1.1) atesto, atestilo, diplomo, szkolne: lerneja atesto, urodzenia: naskiĝatesto; (1.2) atesto, atestaĵo
• fiński: (1.1) asiakirja
• hiszpański: (1.1) certificado m, partida ż, diploma m; (1.2) testimonio m, declaración ż
• kaszubski: (1.1) swiôdectwò n
• niemiecki: (1.1) Zeugnis n
• nowogrecki: (1.1) πιστοποιητικό n; (1.2) μαρτυρία ż
• nowopruski: (1.2) wīdikausna ż
• rosyjski: (1.1) свидетельство n, сертификат m
• ukraiński: (1.1) сертифікат m, свідоцтво n; (1.2) свідчення n
• wilamowski: (1.1) cȧjgńis n, cajgnys n

źródła: