zdążyć

zdążyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzdɔ̃w̃ʒɨʨ̑], AS: [zdõũ̯žyć], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) przybyć na umówioną godzinę

(1.2) skończyć jakąś pracę, zadanie w określonym czasie

(1.3) dotrzymać komuś kroku

odmiana:

(1.1-3) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		zdążyć
czas przyszły prosty		zdążę	zdążysz	zdąży	zdążymy	zdążycie	zdążą
czas przeszły	m	zdążyłem	zdążyłeś	zdążył	zdążyliśmy	zdążyliście	zdążyli
	ż	zdążyłam	zdążyłaś	zdążyła	zdążyłyśmy	zdążyłyście	zdążyły
	n	zdążyłom	zdążyłoś	zdążyło
tryb rozkazujący		niech zdążę	zdąż	niech zdąży	zdążmy	zdążcie	niech zdążą
pozostałe formy czas zaprzeszły m zdążyłem był zdążyłeś był zdążył był zdążyliśmy byli zdążyliście byli zdążyli byli ż zdążyłam była zdążyłaś była zdążyła była zdążyłyśmy były zdążyłyście były zdążyły były n zdążyłom było zdążyłoś było zdążyło było forma bezosobowa czasu przeszłego zdążono tryb przypuszczający m zdążyłbym, byłbym zdążył zdążyłbyś, byłbyś zdążył zdążyłby, byłby zdążył zdążylibyśmy, bylibyśmy zdążyli zdążylibyście, bylibyście zdążyli zdążyliby, byliby zdążyli ż zdążyłabym, byłabym zdążyła zdążyłabyś, byłabyś zdążyła zdążyłaby, byłaby zdążyła zdążyłybyśmy, byłybyśmy zdążyły zdążyłybyście, byłybyście zdążyły zdążyłyby, byłyby zdążyły n zdążyłobym, byłobym zdążyło zdążyłobyś, byłobyś zdążyło zdążyłoby, byłoby zdążyło imiesłów przysłówkowy uprzedni zdążywszy rzeczownik odczasownikowy zdążenie, niezdążenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nie spóźnić się, przyjść na czas

(1.2) nie spóźnić się, dotrzymać terminu; pot. wyrobić się

(1.3) dotrzymać kroku, nadążyć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdążenie n, zdążanie n

czas. zdążać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) be in time, come in time, nie zdążyć na: miss sth, come too late; (1.3) keep pace (with sb)
• hiszpański: (1.1) llegar a tiempo; (1.2) lograr/conseguir hacer; (1.3) alcanzar
• holenderski: (1.1) op tijd zijn, op tijd komen, het redden; (1.2) op tijd afkrijgen, het redden; (1.3) bijhouden
• nowogrecki: (1.1) προφταίνω, προλαβαίνω; (1.2) προφταίνω, προλαβαίνω; (1.3) προφταίνω, φτάνω, προκάνω
• rosyjski: (1.1) успеть
• ukraiński: (1.1) встигнути; (1.2) встигнути

źródła: