zaskoczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zaskoczyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zaˈskɔʧ̑ɨʨ̑], AS[zaskočyć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zaskakiwać)

(1.1) aspekt dokonany od: zaskakiwać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Kundel milczał, jakby zaskoczony i zmieszany zupełnie po ludzku[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaskoczenie n
przym. zaskakujący, zaskoczony
związki frazeologiczne:
zima zaskoczyła drogowców
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zaskakiwać
źródła:
  1. Maria Borowa, Dominika znaczy niedziela, 1988, Narodowy Korpus Języka Polskiego.