wykorzeniać

wykorzeniać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzenić)

(1.1) wyrywać roślinę z korzeniami

(1.2) przen. usuwać coś złego, niepożądanego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wypleniać, karczować

(1.2) wypleniać, wytępiać, tępić, niszczyć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wykorzenianie n, wykorzenienie n, korzeń mrz, korzennictwo n

czas. zakorzenić, wykorzenić dk.

przym. korzeniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) rycka upp; (1.2) utrota, utplåna, förinta, förgöra
• włoski: (1.1) divellere; (1.2) estirpare, sradicare

źródła: