wąchać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wąchać (język polski)[edytuj]

kobieta wącha (1.1)
owieczka wącha (1.1) królika
wymowa:
IPA[ˈvɔ̃w̃xaʨ̑], AS[võũ̯χać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) badać zapach nozdrzami
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Żona żądała, by wąchał próbki dezodorantów w perfumerii.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wąchać klej
synonimy:
(1.1) niuchać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wąchanie n, węch mrz, dowąchanie n, nawąchanie n, obwąchanie n, obwąchiwanie n, powąchanie n, przewąchanie n, przewąchiwanie n, wywąchanie n, wywąchiwanie n, zwąchanie n, zwąchiwanie n
czas. dowąchać dk., nawąchać dk., obwąchać dk., obwąchiwać ndk., powąchać dk., przewąchać dk., przewąchiwać ndk., wywąchać dk., wywąchiwać ndk., zwąchać dk., zwąchiwać ndk.
związki frazeologiczne:
wąchać kwiatki od spodu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: