verticalis

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

verticalis (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pionowy
(1.2) szczytowy, wierzchołkowy[1]
odmiana:
(1) vertical|is, ~e (deklinacja III)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
m/żnm/żn
mianownikverticālisverticāleverticālēsverticālia
dopełniaczverticālisverticālium
celownikverticālīverticālibus
biernikverticālemverticāleverticālēsverticālia
ablatywverticālīverticālibus
wołaczverticālisverticāleverticālēsverticālia
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) perpendicularis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. vertex m
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. vertex + -alis; źródłosłów dla ang. vertical, franc. vertical, pol. wertykał, port. vertical, wł. verticale
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 725.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=verticalis&oldid=8191600”