trzebić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

trzebić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈṭʃɛbʲiʨ̑], AS[ṭšebʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) usuwać lub niszczyć coś
(1.2) przerzedzać las
(1.3) wybijać zwierzynę
(1.4) usuwać gruczoły płciowe u zwierząt hodowlanych[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzebież ż, trzebienie n, przetrzebienie n, wytrzebienie n, trzebieniec mos
czas. przetrzebić dk., wytrzebić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: