trotzig

trotzig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈtʀɔʦɪç] IPA: [ˈtʀɔʦɪɡɐ] IPA: [ˈtʀɔʦɪçstn̩]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przekorny

w funkcji przysłówka

(2.1) przekornie

odmiana:

(1.1)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der trotzige	die trotzige	das trotzige	die trotzigen
	mieszana	(k)ein trotziger	(k)eine trotzige	(k)ein trotziges	keine trotzigen
	mocna	trotziger	trotzige	trotziges	trotzige
Gen.	słaba	des trotzigen	der trotzigen	des trotzigen	der trotzigen
	mieszana	(k)eines trotzigen	(k)einer trotzigen	(k)eines trotzigen	keiner trotzigen
	mocna	trotzigen	trotziger	trotzigen	trotziger
Dat.	słaba	dem trotzigen	der trotzigen	dem trotzigen	den trotzigen
	mieszana	(k)einem trotzigen	(k)einer trotzigen	(k)einem trotzigen	keinen trotzigen
	mocna	trotzigem	trotziger	trotzigem	trotzigen
Akk.	słaba	den trotzigen	die trotzige	das trotzige	die trotzigen
	mieszana	(k)einen trotzigen	(k)eine trotzige	(k)ein trotziges	keine trotzigen
	mocna	trotzigen	trotzige	trotziges	trotzige

(1.1) st. wyższy trotziger; st. najwyższy trotzigsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Trotz m

czas. trotzen

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Trotz + -ig

uwagi:

źródła: