sztokholmczyk
sztokholmczyk (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Sztokholmu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sztokholmczyk sztokholmczycy dopełniacz sztokholmczyka sztokholmczyków celownik sztokholmczykowi sztokholmczykom biernik sztokholmczyka sztokholmczyków narzędnik sztokholmczykiem sztokholmczykami miejscownik sztokholmczyku sztokholmczykach wołacz sztokholmczyku sztokholmczycy depr. M. i W. lm: (te) sztokholmczyki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Sztokholm m
- forma żeńska sztokholmka ż
- przym. sztokholmski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) stockholmdar
- duński: (1.1) stockholmer w
- słowacki: (1.1) Štokholmčan m
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 42.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
