Przejdź do zawartości

szkolarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szkolarz (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈʃkɔlaʃ], AS: [školaš], zjawiska fonetyczne: wygł.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. uczeń[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikszkolarzszkolarze
dopełniaczszkolarzaszkolarzy / rzad. szkolarzów[2]
celownikszkolarzowiszkolarzom
biernikszkolarzaszkolarzy / rzad. szkolarzów
narzędnikszkolarzemszkolarzami
miejscownikszkolarzuszkolarzach
wołaczszkolarzuszkolarze
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szkoła ż, szkółka ż
czas. szkolić
przym. szkolny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Krystyna Skalska, Hanna Budzykowa, Język polski. Teksty literackie oraz ćwiczenia w mówieniu i pisaniu, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1986, s. 168.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szkolarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=szkolarz&oldid=7892885”