spółgłoskowy
spółgłoskowy (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) jęz. związany ze spółgłoską, dotyczący spółgłoski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik spółgłoskowy spółgłoskowa spółgłoskowe spółgłoskowi spółgłoskowe dopełniacz spółgłoskowego spółgłoskowej spółgłoskowego spółgłoskowych celownik spółgłoskowemu spółgłoskowej spółgłoskowemu spółgłoskowym biernik spółgłoskowego spółgłoskowy spółgłoskową spółgłoskowe spółgłoskowych spółgłoskowe narzędnik spółgłoskowym spółgłoskową spółgłoskowym spółgłoskowymi miejscownik spółgłoskowym spółgłoskowej spółgłoskowym spółgłoskowych wołacz spółgłoskowy spółgłoskowa spółgłoskowe spółgłoskowi spółgłoskowe nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) konsonantyczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spółgłoska ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. spółgłoska + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) consonantal
- bułgarski: (1.1) съгласен, консонантен
- duński: (1.1) konsonantisk
- francuski: (1.1) consonantique
- hiszpański: (1.1) consonántico
- norweski (bokmål): (1.1) konsonantisk
- norweski (nynorsk): (1.1) konsonantisk
- nowogrecki: (1.1) συμφωνικός (symfonikós)
- słowacki: (1.1) konsonantický, spoluhláskový
- szwedzki: (1.1) konsonantisk
- ukraiński: (1.1) приголосний (prigolosnij)
- źródła: