snus

snus (język polski)

snus (1.1)

wymowa:

IPA: [snus], AS: [snus]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) używka na bazie tytoniu, zażywana doustnie przez umieszczenie jej pod dolną lub górną wargą; zob. też snus w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	snus	snusy
dopełniacz	snusa	snusów
celownik	snusowi	snusom
biernik	snusa	snusy
narzędnik	snusem	snusami
miejscownik	snusie	snusach
wołacz	snusie	snusy

lub

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	snus	snusy
dopełniacz	snusa	snusów
celownik	snusowi	snusom
biernik	snus	snusy
narzędnik	snusem	snusami
miejscownik	snusie	snusach
wołacz	snusie	snusy

przykłady:

(1.1) Są tu ludzie, którzy biorą/brali najmocniejsze snusy rzędu 50 mg itd.?

(1.1) Sięgnięcie po snusa nie powinno mu (…) zaszkodzić, choć nie mogę wykluczyć, że dla części wyborców będzie to miało jednak spore znaczenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. snus < szw. snusa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) snus
• duński: (1.1) snus w
• niemiecki: (1.1) Snus m
• norweski (bokmål): (1.1) snus m
• rosyjski: (1.1) снюс m
• szwedzki: (1.1) snus w
• ukraiński: (1.1) снус m

źródła:

snus (język angielski)

snus (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) snus

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

snus (język norweski (bokmål))

snus (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) snus

odmiana:

(1.1) en snus, snusen

przykłady:

(1.1) Jeg personlig holder meg unna folk som røyker og bruker snus. → Ja osobiście trzymam się z dala od ludzi, którzy palą i zażywają snus.

składnia:

kolokacje:

(1.1) en pris snus → szczypta tabaki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

snus (język szwedzki)

snus (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) snus

odmiana:

(1.1) lp ett snus, snuset, blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. snusa

rzecz. snusare

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe snusdosa, snusförnuft, snusprilla • lössnus, portionssnus

złożenie przymiotnikowe snusbrun, snusförnuftig, snustorr

fraza przymiotnikowa fin som snus • torr som snus

etymologia:

uwagi:

źródła: