smucić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

smucić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) być powodem czyjegoś smutku

czasownik zwrotny niedokonany smucić się

(2.1) odczuwać smutek w wyniku czego
odmiana:
przykłady:
(1.1) Nie smućcie waszych rodziców tym bezeceństwem.
(2.1) A Wanda, jeśli wyjedzie, jej babka będzie smucić się kolejne pół roku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) martwić, przygnębiać, zasmucać
(2.1) martwić się, zasmucać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. smutas mos, smuteczek mrz, smutek mrz
czas. posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.
przym. smutnawy, smutny
przysł. smutno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: