przykrość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przykrość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpʃɨkrɔɕʨ̑], AS[pšykrość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niemiłe, nieprzyjemne uczucie, zdarzenie, wrażenie lub odczucie spowodowane negatywnymi bodźcami
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sprawiać / sprawić komuś przykrość • wyrządzać / wyrządzić komuś przykrość
synonimy:
(1.1) nieprzyjemność, dokuczliwość, daw. pakość[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. przykry
przysł. przykro
czas. przykrzyć, uprzykrzać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pakość” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.