przykrość

przykrość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʃɨkrɔɕt͡ɕ], AS: [pšykrość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niemiłe, nieprzyjemne uczucie, zdarzenie, wrażenie lub odczucie spowodowane negatywnymi bodźcami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przykrość	przykrości
dopełniacz	przykrości	przykrości
celownik	przykrości	przykrościom
biernik	przykrość	przykrości
narzędnik	przykrością	przykrościami
miejscownik	przykrości	przykrościach
wołacz	przykrości	przykrości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) sprawiać / sprawić komuś przykrość • wyrządzać / wyrządzić komuś przykrość

synonimy:

(1.1) nieprzyjemność, dokuczliwość, daw. pakość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. przykry

przysł. przykro

czas. przykrzyć, uprzykrzać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) unpleasantness, nuisance
• esperanto: (1.1) malplezuro, malagrablaĵo
• francuski: (1.1) peine, regret, désagrément, déplaisir
• jidysz: (1.1) צרה ż (core)
• portugalski: (1.1) mágoa
• rosyjski: (1.1) неприятность ż
• ukraiński: (1.1) неприємність ż, прикрість ż
• włoski: (1.1) dispiacere

źródła: