polarnik

polarnik (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈlarʲɲik], AS: [polarʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) uczony lub podróżnik biorący udział w wyprawach na obszary podbiegunowe

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polarnik	polarnicy
dopełniacz	polarnika	polarników
celownik	polarnikowi	polarnikom
biernik	polarnika	polarników
narzędnik	polarnikiem	polarnikami
miejscownik	polarniku	polarnikach
wołacz	polarniku	polarnicy
depr. M. i W. lm: (te) polarniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polarnictwo n

forma żeńska polarniczka ż

przym. polarny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) палярнік m
• czeski: (1.1) polárník m
• duński: (1.1) polarforsker w
• francuski: (1.1) explorateur polaire m
• rosyjski: (1.1) полярник m
• słowacki: (1.1) polárnik m
• ukraiński: (1.1) полярник m

źródła: