beundring

beundring (język duński)

wymowa:

IPA: /beˈɔnˀdʁεŋ/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) podziw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. beundre

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. beundre + -ing

uwagi:

źródła:

beundring (język norweski (bokmål))

wymowa:

IPA: /beˈʉndriŋ/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) podziw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

norw. beundre + -ing

uwagi:

źródła:

beundring (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podziw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

norw. beundre + -ing

uwagi:

źródła:

beundring (język norweski (riksmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) podziw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

norw. beundre + -ing

uwagi:

źródła: