pantheisticus
pantheisticus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) panteistyczny[1]
- odmiana:
- (1) pantheistic|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik pantheisticus pantheistica pantheisticum pantheisticī pantheisticae pantheistica dopełniacz pantheisticī pantheisticae pantheisticī pantheisticōrum pantheisticārum pantheisticōrum celownik pantheisticō pantheisticae pantheisticō pantheisticīs biernik pantheisticum pantheisticam pantheisticum pantheisticōs pantheisticās pantheistica ablatyw pantheisticō pantheisticā pantheisticō pantheisticīs wołacz pantheistice pantheistica pantheisticum pantheisticī pantheisticae pantheistica
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pantheismus m, pantheista m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr.
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 478.