organicznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

organicznik (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) społ. zwolennik pozytywistycznej idei pracy organicznej[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikorganicznikorganicznicy
dopełniaczorganicznikaorganiczników
celownikorganicznikowiorganicznikom
biernikorganicznikaorganiczników
narzędnikorganicznikiemorganicznikami
miejscownikorganicznikuorganicznikach
wołaczorganicznikuorganicznicy
depr. M. i W. lm: (te) organiczniki[2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „organicznik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „organicznik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=organicznik&oldid=7862457”