merytoryka
merytoryka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. wiedza fachowa, profesjonalna[1]
- (1.2) pot. (może środ.) sfera odnosząca się do treści, nie zaś formy zewnętrznej[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik merytoryka merytoryki dopełniacz merytoryki merytoryk celownik merytoryce merytorykom biernik merytorykę merytoryki narzędnik merytoryką merytorykami miejscownik merytoryce merytorykach wołacz merytoryko merytoryki
- przykłady:
- (1.2) Niezwykle ważna jest też merytoryka - nie pisz rzeczy, których nie jesteś pewien![3]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. meritum n, merytoryczność ż
- przysł. merytorycznie
- przym. merytoryczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. merytoryczny + -ka
- uwagi:
- (1.1-2) pomimo powszechności użycia wyrazu, prawie żaden słownik go nie odnotowuje[2]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „merytoryka” w: Dobry słownik, red. Łukasz Szałkiewicz, Artur Czesak, Sebastian Żurowski.
- ↑ 2,0 2,1 Porada „merytoryka” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Aneta Styńska, MarekBurczyński, Marta Chłodnicka, Marcin Wróbel, Michał Dziurdziuk (…), Podręcznik partnera, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
