mennica
mennica (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przedsiębiorstwo przemysłu metalowego produkujące monety, medale oraz stemple; zob. też mennica w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mennica mennice dopełniacz mennicy mennic celownik mennicy mennicom biernik mennicę mennice narzędnik mennicą mennicami miejscownik mennicy mennicach wołacz mennico mennice
- przykłady:
- (1.1) Pracą mennicy kierował mincmistrz.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mint
- białoruski: (1.1) манетны двор m
- czeski: (1.1) mincovna ż
- francuski: (1.1) hôtel des monnaies m, monnaierie ż
- hiszpański: (1.1) ceca ż, casa de moneda ż
- litewski: (1.1) kalykla ż
- niemiecki: (1.1) Münzanstalt ż, Münze ż
- słowacki: (1.1) mincovňa ż
- słoweński: (1.1) kovnica ż
- szwedzki: (1.1) myntverk n
- węgierski: (1.1) pénzverde
- włoski: (1.1) zecca ż
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.