luandczyk
luandczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [luˈwãnṭʧ̑ɨk], AS: [luu̯ãnṭčyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• epenteza ł
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Luandy[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik luandczyk luandczycy dopełniacz luandczyka luandczyków celownik luandczykowi luandczykom biernik luandczyka luandczyków narzędnik luandczykiem luandczykami miejscownik luandczyku luandczykach wołacz luandczyku luandczycy depr. M. i W. lm: (te) luandczyki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 2.
