kto z przyrodzenia głupi, i w Paryżu sobie rozumu nie kupi

kto z przyrodzenia głupi, i w Paryżu sobie rozumu nie kupi (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈktɔ ˌs‿pʃɨrɔˈʣ̑ɛ̃ɲa ˈɡwupʲi ˌː‿f‿paˈrɨʒu ˈsɔbʲjɛ rɔˈzũmu ɲɛ‿ˈkupʲi], AS: [kto s‿pšyroʒẽńa gu̯upʹ• i‿f‿paryžu sobʹi ̯e rozũmu ńe‿kupʹi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• nazal.• -ni…• dł. sam.• przyim. nie tw. syl.• zestr. akc.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) niektórzy ludzie pozostaną głupcami do końca życia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komu Bóg rozumu nie da, kowal mu go nie ukuje

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz inne przysłowia o głupocie

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) quod natura non dat, Salmantica non praestat
• węgierski: (1.1) az ökör csak ökör, ha Bécsbe hajtják is

źródła:

 Hasło „Paryż” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 381.