konsternować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konsternować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. skonsternować)

(1.1) książk. wprawiać w zakłopotanie

czasownik zwrotny niedokonany konsternować się (dk. skonsternować się)

(2.1) książk. czuć zakłopotanie
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nagłe zainteresowanie się religią żydowską gwiazdy światowej estrady konsternuje jednak rabinów[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konsternacja ż, konsternowanie n, skonsternowanie n
czas. skonsternować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. cōnsternāre[2]straszyć, trwożyć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adam Synowiec, 2004-09-18, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konsternować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.