konstancjański
konstancjański (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) związany z Konstancją, dotyczący Konstancji (miasta w Niemczech)[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konstancjański konstancjańska konstancjańskie konstancjańscy konstancjańskie dopełniacz konstancjańskiego konstancjańskiej konstancjańskiego konstancjańskich celownik konstancjańskiemu konstancjańskiej konstancjańskiemu konstancjańskim biernik konstancjańskiego konstancjański konstancjańską konstancjańskie konstancjańskich konstancjańskie narzędnik konstancjańskim konstancjańską konstancjańskim konstancjańskimi miejscownik konstancjańskim konstancjańskiej konstancjańskim konstancjańskich wołacz konstancjański konstancjańska konstancjańskie konstancjańscy konstancjańskie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Konstancja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) kostnický
- niemiecki: (1.1) Konstanzer
- rosyjski: (1.1) констанцский
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 145.