knorra

knorra (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) zrzędzić, narzekać, biadolić, gderać, kwękać

(1.2) burczeć w brzuchu, kruczeć

czasownik zwrotny knorra sig

(2.1) skręcać się, zwijać się

odmiana:

(1) att knorra, knorrar, knorrade, knorrat, knorra! ; pres. part. knorrande, perf. part. knorrad

przykłady:

składnia:

(1.1) knorra över något → zrzędzić na coś

kolokacje:

(1.2) magen knorrar → kruczy w brzuchu

synonimy:

(1.1) gnälla, knota, klaga, muttra, murra, grumsa, gnöla

(1.2) kurra

(2.1) kröka sig, rulla ihop sig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. knorr, knorrande, knorrning

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy knorra ihop sig • knorra in

etymologia:

(1.1) szw. knorr + -a → zrzędzenie + …tworzy czasownik

(1.2) szw. knorr + -a → burczenie + …tworzy czasownik

(2.1) szw. knorr + -a → zawijas + …tworzy czasownik

uwagi:

(1.2) zobacz też: fnysa • flåsa • pusta • frusta • fräsa • väsa • flämta • stånka • stöna • sucka • kvida • pipa • kvittra • vissla • spinna • murra • morra • brumma • knota • knorra • kurra • muttra • mumla • kuttra • klucka (wydawanie dźwięków)

źródła: