kel
Wygląd
kel (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) kieł
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kel kly dopełniacz klu klů celownik klu klům biernik kel kly wołacz kle kly miejscownik klu klech narzędnik klem kly
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kel (esperanto (morfem))
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
- (1.1) piwnica
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kel (język słowacki)
[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 Danuta Abrahamowicz, Zofia Jurczak-Trojan, Maryla Papierz, Mały słownik słowacko-polski, WSiP, Warszawa 1994, ISBN 83-02-05094-6, s. 97.
kel (język turecki)
[edytuj]- znaczenia:
przymiotnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Barbara Podolak, Piotr Nykiel, Kieszonkowy słownik turecko-polski, polsko-turecki, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2008, ISBN 978-83-7435-802-6, s. 132.
kel (język węgierski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) wstawać
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- ki korán kel, aranyat lel → kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: