jednoręczny

jednoręczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjɛdnɔˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ], AS: [i ̯ednorẽṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się jedną ręką

(1.2) przystosowany do posługiwania się jedną ręką

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	jednoręczny		jednoręczna	jednoręczne	jednoręczni	jednoręczne
dopełniacz	jednoręcznego		jednoręcznej	jednoręcznego	jednoręcznych
celownik	jednoręcznemu		jednoręcznej	jednoręcznemu	jednoręcznym
biernik	jednoręcznego	jednoręczny	jednoręczną	jednoręczne	jednoręcznych	jednoręczne
narzędnik	jednoręcznym		jednoręczną	jednoręcznym	jednoręcznymi
miejscownik	jednoręcznym		jednoręcznej	jednoręcznym	jednoręcznych
wołacz	jednoręczny		jednoręczna	jednoręczne	jednoręczni	jednoręczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) jednoręczny bokser / piłkarz

(1.2) jednoręczny młot

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jednoręczność ż

przym. jednoręki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) jednoruký; (1.2) jednoručný

źródła: