inunitus
inunitus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zjednoczony, zgodny[1]
- odmiana:
- (1) inunit|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik inunitus inunita inunitum inunitī inunitae inunita dopełniacz inunitī inunitae inunitī inunitōrum inunitārum inunitōrum celownik inunitō inunitae inunitō inunitīs biernik inunitum inunitam inunitum inunitōs inunitās inunita ablatyw inunitō inunitā inunitō inunitīs wołacz inunite inunita inunitum inunitī inunitae inunita
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 357.