grandzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

grandzić (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) pot. zachowywać się nieodpowiednio, zwłaszcza wszczynać awantury[1]

czasownik przechodni niedokonany

(2.1) daw. kraść[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. granda ż, grandziarz m
przym. grandziarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „grandzić” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 13, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 49.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „grandzić” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 900.