factitius
factitius (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) sztuczny, podrobiony[1]
- odmiana:
- (1.1) factitius, factitia, factitium (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik factitius factitia factitium factitiī factitiae factitia dopełniacz factitiī factitiae factitiī factitiōrum factitiārum factitiōrum celownik factitiō factitiae factitiō factitiīs biernik factitium factitiam factitium factitiōs factitiās factitia ablatyw factitiō factitiā factitiō factitiīs wołacz factitie factitia factitium factitiī factitiae factitia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) facticius
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) forma średniowieczna
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 251.