edyficjum
edyficjum (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˌɛdɨˈfʲiʦ̑ʲjũm], AS: [edyfʹicʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik edyficjum edyficja dopełniacz edyficjum edyficjów celownik edyficjum edyficjom biernik edyficjum edyficja narzędnik edyficjum edyficjami miejscownik edyficjum edyficjach wołacz edyficjum edyficja
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. edyfikacja ż, edyfikator m
- czas. edyfikować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- źródła:
- ↑ Hasło „edyficjum” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 671.
- ↑ http://www.archive.org/stream/sownikwyrazwobcy00newy/sownikwyrazwobcy00newy_djvu.txt