edafon

edafon (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛˈdafɔ̃n], AS: [edafõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. ogólna nazwa wszystkich organizmów żyjących w glebie; zob. też edafon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edafon	edafony
dopełniacz	edafonu	edafonów
celownik	edafonowi	edafonom
biernik	edafon	edafony
narzędnik	edafonem	edafonami
miejscownik	edafonie	edafonach
wołacz	edafonie	edafony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. edaficzny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) edafon m
• słowacki: (1.1) edafón m

źródła:

edafon (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) biol. edafon

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edafon	edafony
dopełniacz	edafonu	edafonů
celownik	edafonu	edafonům
biernik	edafon	edafony
wołacz	edafone	edafony
miejscownik	edafonu	edafonech
narzędnik	edafonem	edafony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. edafický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: