dupczenie

dupczenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wulg. rzecz. odczas. od dupczyć

odmiana:

przykłady:

(1.1) A może to był jakiś pieprzony hiszpański kelner, wakacyjny skok w bok, jakbyś była jakąś nastoletnią dziwką, którą wzięło na wakacyjne dupczenie. Dupodajka. Pieprzone angielskie cipy; trochę słońca, sangrii i dadzą każdemu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bzykanie, bzykanko, dymanko, ruchanie, ruchanko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dupka ż, dupa ż, dupsko n

czas. dupczyć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: