disgrazia

disgrazia (język włoski)

wymowa:

IPA: /di.'zgra.tsja/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niełaska

(1.2) niepowodzenie, nieszczęście, pech

(1.3) tragedia, nieszczęśliwy wypadek

odmiana:

(1.1-3) lp disgrazia; lm disgrazie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) essere in disgrazia di qualcuno → być w czyjejś niełasce

(1.2) per disgrazia → na nieszczęście

synonimy:

(1.2) sfortuna, calamità, tribolazione

(1.3) sciagura, calamità, disastro, catastrofe

antonimy:

(1.2) fortuna

(1.3) ventura

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grazia ż, grazie m, graziosità ż, ringraziamento m

czas. aggraziare, graziare, ingraziare, ingrazionire, ringraziare

przym. aggraziato, disgraziato, graziabile, graziato, grazioso, ringraziabile

przysł. aggraziatamente, disgraziatamente, graziosamente

wykrz. grazie

związki frazeologiczne:

cadere in disgrazia → popaść w niełaskę

(przysłowie) le disgrazie non vengono mai sole → nieszczęścia chodzą parami

etymologia:

wł. dis- + grazia

uwagi:

źródła: