desolat

desolat (język niemiecki)

IPA: [dezoˈlaːt] IPA: [dezoˈlaːtɐ] IPA: [dezoˈlaːtəstən]

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) opłakany, beznadziejny (np. stan, położenie)

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der desolate ein desolater desolater	die desolate eine desolate desolate	das desolate ein desolates desolates	die desolaten desolaten desolate
Gen.	słaba mieszana mocna	des desolaten eines desolaten desolaten	der desolaten einer desolaten desolater	des desolaten eines desolaten desolaten	der desolaten desolaten desolater
Dat.	słaba mieszana mocna	dem desolaten einem desolaten desolatem	der desolaten einer desolaten desolater	dem desolaten einem desolaten desolatem	den desolaten desolaten desolaten
Akk.	słaba mieszana mocna	den desolaten einen desolaten desolaten	die desolate eine desolate desolate	das desolate ein desolates desolates	die desolaten desolaten desolate
stopień wyższy (Komparativ) desolater- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der desolatere ein desolaterer desolaterer die desolatere eine desolatere desolatere das desolatere ein desolateres desolateres die desolateren desolateren desolatere Gen. słaba mieszana mocna des desolateren eines desolateren desolateren der desolateren einer desolateren desolaterer des desolateren eines desolateren desolateren der desolateren desolateren desolaterer Dat. słaba mieszana mocna dem desolateren einem desolateren desolaterem der desolateren einer desolateren desolaterer dem desolateren einem desolateren desolaterem den desolateren desolateren desolateren Akk. słaba mieszana mocna den desolateren einen desolateren desolateren die desolatere eine desolatere desolatere das desolatere ein desolateres desolateres die desolateren desolateren desolatere
stopień najwyższy (Superlativ) desolatest- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der desolateste ein desolatester desolatester die desolateste eine desolateste desolateste das desolateste ein desolatestes desolatestes die desolatesten desolatesten desolateste Gen. słaba mieszana mocna des desolatesten eines desolatesten desolatesten der desolatesten einer desolatesten desolatester des desolatesten eines desolatesten desolatesten der desolatesten desolatesten desolatester Dat. słaba mieszana mocna dem desolatesten einem desolatesten desolatestem der desolatesten einer desolatesten desolatester dem desolatesten einem desolatesten desolatestem den desolatesten desolatesten desolatesten Akk. słaba mieszana mocna den desolatesten einen desolatesten desolatesten die desolateste eine desolateste desolateste das desolateste ein desolatestes desolatestes die desolatesten desolatesten desolateste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. desolatum

uwagi:

źródła: